anabhuṇṇatatā
Dictionary Definition :
Definition[1]
:
Anabhuṇṇatatā (f.) [an + abbhuṇṇata + tā] the state of not being erect, i. e. hanging down J v.156.
Source
:
Pali-English Dictionary, TW Rhys Davids, William Stede,
Related
:
anabhyanujñā , anabhyāroha , anabhyārohya , anabhyārūḍha , anabhyāśa , anābhū , anabhri , anabhravṛṣṭi , anabhraka , anabhra